Jong zijn en vrijwilligerswerk doen

We leggen de focus op onze jonge vrijwilligers. Een niet zo evidente keuze als je weet dat de vrijwilligers tussen 61 en 70 jaar de grootste groep vertegenwoordigt, hierna gevolgd door de vrijwilligers tussen de 71 en de 80 jaar. MAAR: dit betekent zeker niet dat er geen jonge vrijwilligers zijn bij de Brailleliga! Bovendien is hun motivatie er zeker niet minder om! Weet je wat, we geven het woord aan enkele van onze “juniors”!

Dames en heren, met de nodige trots stel ik jullie voor: Sofie en Sophio! Het toeval wil dat beide dames een voornaam hebben die heel erg gelijkend is, hun verhaal daarentegen is telkens uniek. Laten we beginnen met de jongste van de twee, Sofie.

Sofie woont in Westende en is een dame van weinig woorden, maar des te meer van daden. Ook al is ze met haar 30 lentes één van de jongste Nederlandstalige vrijwilligers, toch heeft ze er al heel wat jaren als vrijwilligster op zitten.

Sofie, kan je ons vertellen waarom jij aan het vrijwilligerswerk bij de Brailleliga begonnen bent?

“Ik doe al meer dan 10 jaar vrijwilligerswerk bij de Brailleliga, om precies te zijn vanaf 2006. Er was eigenlijk niet echt een directe aanleiding. Mijn grootvader was blind en mijn grootmoeder was net zoals mijn moeder slechtziende. De Brailleliga was dus bij ons thuis geen onbekende. Op mijn zestiende ging ik voor de eerste keer met mama mee naar de BrailleClub en niet lang daarna ben ik aan mijn vrijwilligerswerk begonnen. Ik werk ook in de zorgsector. Het zorgen voor mensen geeft me een enorme voldoening en hoe kan je dat beter doen dan met vrijwilligerswerk, nietwaar?”

Vertel onze lezers eens wat jij zoal doet binnen de Brailleliga.

“Aangezien ik nog een fulltime job heb in het bejaardenhuis, kan ik me uiteraard niet engageren voor een vaste taak tijdens de week. Toch begeleid ik regelmatig slechtziende of blinde personen tijdens uitstappen. Wanneer het in mijn werkschema past, probeer ik ook om zo vaak mogelijk ook een handje toe te steken in de BrailleClub van Oostende. De andere vaste vrijwilligers daar zijn mijn tante en nonkel, de samenwerking verloopt dan ook heel vlot. Het vrijwilligerswerk is bij ons echt een familiale aangelegenheid!”

Hoe belangrijk is je vrijwilligerswerk voor jou?

“De voldoening die ik haal uit het helpen van mensen en vooral de spontane dankbaarheid van de mensen met wie we werken, zijn een grote meerwaarde voor mij. Het feit dat mijn werk voor hen iets betekent, is mijn grootste motivatie om ermee door te gaan!”

Sofie, bedankt voor je inzet en we hopen nog heel lang op jou te kunnen rekenen!

Laten we het dan eens over Sophio hebben!

Sophio, jij hebt een voornaam die ietwat ongewoon

klinkt voor ons?

“Dat klopt, mijn roots liggen dan ook niet in België. Ik ben geboren in Georgië, in de industriestad Gori. Ondertussen woon ik al 10 jaar, sinds mijn 23ste, in België. In Gori ben ik afgestudeerd aan de plaatselijke universiteit als lerares Engels en literatuur.”

“Ik ben jammer genoeg geboren met een ernstige, zeldzame oogaandoening. Als kind werd ik door Georgische oogartsen behandeld maar ondanks verschillende behandelingen, bleef mijn zicht verder achteruitgaan. De conclusie van mijn plaatselijke oogarts was hard: voor een verdere behandeling moest ik uitwijken naar West-Europa waar er betere klinieken waren. Zo ben ik dan in 2008 in België beland.”

Wat heeft je doen besluiten om hier vrijwilligerswerk te doen?

“In Georgië was ik al als vrijwilligster aan de slag. De zorg voor personen met een handicap is er immers niet zo goed georganiseerd als in België. Gelukkig zijn er tal van lokale en internationale hulporganisaties actief. Ik was in één van die organisaties actief als leerkracht Engels. Ik had gehoopt om in België een werkvergunning als zelfstandige te kunnen krijgen, maar dat is me niet gelukt. Ik wilde me toch wel nuttig maken voor de maatschappij. De enige manier om dat te doen, bleek dus via vrijwilligerswerk. Zo ben ik een drietal jaren geleden bij de Brailleliga terecht gekomen.

Wat is jouw taak als vrijwilliger bij de Brailleliga?

“Ik ben voornamelijk actief als logistieke hulp. Samen met enkele andere vrijwilligers zorgen we ervoor dat er altijd voldoende informatiemappen beschikbaar zijn voor de verschillende diensten binnen de Brailleliga. Daarnaast ga ik af en toe ook helpen op stands van de Brailleliga overal in het land.”

Waarom is dit vrijwilligerswerk voor jou zo belangrijk?

“Vrijwilligerswerk is voor mij iets natuurlijks, het is mijn manier om iets terug te geven aan de maatschappij. Het geeft me een goed gevoel. Tegelijkertijd verrijkt het ook mijn eigen leven: ik heb binnen de Brailleliga veel mensen leren kennen. Dankzij het contact en de hulp van mijn medevrijwilligers heb ik zowel mijn actieve kennis van het Frans als het Nederlands al veel kunnen bijschaven!”

Sophio, jouw goed humeur werkt bovendien aanstekelijk. Als jij in de buurt bent, wordt er gelachen! Dus dank je wel Sophio en blijf wie je bent!

Tot slot nog een welgemeend woordje van dank aan alle supergemotiveerde jonge vrijwilligers!

(Uit: De Witte Stok – nummer 2 2018)

Een vraag?